Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta jedna ciotka to postać znana wielu osobom, nikt tak jak ona nie potrafi rozbawić do łez i powtarzać teksty, które znamy z rozmów z różnymi starszymi kobietami. Tym razem ta kultowa postać postanowiła pobyć z nami trochę dłużej niż tylko na kilkusekundowym filmiku i jest to strzał w dziesiątkę.
Boże, Beata to książka o Ciotce, chociaż po tytule nie jeden może pomyśleć, że jest o Beacie, główna bohaterka wybywa do Ciechocinka, ponieważ Gośka, która śmierdzi groszem, kto czytał książkę, ten wie, o co chodzi, zasponsorowała jej turnus rehabilitacyjny. Już w podróży poznaje Rudą Elwirę, która również jedzie do Bursztynka, czyli do sanatorium, od początku coś w niej Ciotce nie pasuje, ale sama w sumie nie wie co. Ostatecznie, główna bohaterka zostaje wciągnięta w taką intrygę, że głowa mała, ociera się nawet o kryminał. Na wyjeździe poznaje również Tadka, z którym najpierw ma kosę, a potem prawie się w nim zakochuje, niestety mężczyzna ma poważną rysę na wizerunku, która przekreśla ich związek. Kto kocha Ciotkę, nie pożałuje minuty spędzonej przy tej książce, chociaż przyznam, że akcja jest dynamiczna i wszystko dzieje się w zawrotnym tempie, za którym ciężko nadążyć.
Ostatnio czytanie szło mi kiepsko, ale ta książka pokonała mój zastój czytelniczy, sięgałam po nią w każdej wolnej chwili. Ja dobrze znam głos autora, więc cały czas miałam go w głowie, czytając każdy rozdział, znałam też powiedzonka Ciotki i przekręcone słówka, osoby, które sięgną najpierw po książkę, a potem dopiero odwiedza social media, mogą być trochę zdezorientowane. Z niespodzianek to poznajemy tutaj historię śmierci Staśka, której nie znałam, niestety ku mojemu ubolewaniu Ciotka nie zdradziła, swojego imię, jest to strzeżona tajemnica, jak ta, kim właściwie jest Beata.
Całość czyta się naprawdę dobrze, historia jest szalona i bardzo ciekawa, wciąga, jak najlepszy kryminał, śledztwo jest trudne i trzeba naprawdę się nagłowić, żeby poznać, kto jest dobry, a kto zły. Mam nadzieję, że to nie koniec przygód tej bohaterki spisanych na kartkach książki, ponieważ mam ochotę na więcej takich historii.

Ta jedna ciotka to postać znana wielu osobom, nikt tak jak ona nie potrafi rozbawić do łez i powtarzać teksty, które znamy z rozmów z różnymi starszymi kobietami. Tym razem ta kultowa postać postanowiła pobyć z nami trochę dłużej niż tylko na kilkusekundowym filmiku i jest to strzał w dzie...

Rozwiń

Zwiń

Czy nowoczesna technologia to coś dobrego? Sztuczna inteligencja przeraża wiele osób, chociaż korzystając z niej mądrze, może przynieść korzyści, ważne, żeby się niej nie zatracić.
Era, czyli cudowne dziecko technologii to tysiące linii komputerowego kodu, które mają same stworzyć serial, niestety już od samego początku pojawiają się komplikacje. W firmie dzieje się coś dziwnego technologia przejmuje kontrolę nas osobami, które ją stworzyły, uczeń przerasta mistrza i go niszczy.
Długo zastanawiałam się, czy jest to książka dla mnie, nie interesują mnie takie tematy, ale postanowiłam trochę wyjść ze swojej strefy komfortu. Niestety nie mogłam na początku wciągnąć się w czytanie przez dużą ilość opisów, chociaż zaczęłam zżywać się z bohaterami przez ich sytuację życiową, Oliwier Falk miał córkę chorą na SMA, a Bruno Engel, córkę przebywającą w inkubatorze. Takie wstawki o dzieciach zdecydowanie mnie wzruszają, szczególnie że ojcowie byli tak bardzo przejęci losem swoich córek. W tę historię wciągnęłam się, kiedy Era rozpoczęła swoją grę i zaczęło dziać się zło, przejęła wszystkie urządzenia i zaczęła ustalać zasady, byłam przerażona całą sytuacją, ponieważ sceny były naprawdę mocne.
Całość jest bardzo niepokojąca, działo się tam coś dziwnego, na co nikt nie miał wpływu, tak naprawdę do samego końca nie wiedziałam, kto tym wszystkim steruje i kto prowadzi tę chorą grę. Książka należy do tych grubszych, ale kiedy już wciągnie się w akcję, w ogóle się tego nie odczuwa, a ostatni rozdział sprawia, że zostaje w naszych głowach na dłużej.
Nigdy nie spodziewałabym się, że technologia może tak manipulować ludźmi, wizerunkiem, kreacją postaci, wkraść się do wszystkich urządzeń i sprawić, że niewinny człowiek trafia za kartki. Ta historia pokazała, że to, co często widzimy na ekranach to tylko iluzja, która potrafi na nas mocno wpływać, w taki sposób, że my przeżywamy to wszystko tak, jakby działo się naprawdę i dotyczyło nas samych.

Czy nowoczesna technologia to coś dobrego? Sztuczna inteligencja przeraża wiele osób, chociaż korzystając z niej mądrze, może przynieść korzyści, ważne, żeby się niej nie zatracić.
Era, czyli cudowne dziecko technologii to tysiące linii komputerowego kodu, które mają same stworzyć serial, ...

Rozwiń

Zwiń

Jak dobrze znasz osobę, z którą planujesz wspólne życie? Znasz jej przeszłość? Wiesz, że nigdy nie zrobiła nic złego? Czasami ludzie potrafią kryć głęboko w sobie mroczne tajemnice, które mogą przekreślić wszelkie dotychczasowe plany.
Ada i Kamil tworzą idealny związek, niestety kobiecie wydaje się, że przy swoich przyjaciołach jej partner staje się innym człowiekiem i stara się im przypodobać, oddalając się od niej. Podczas jednego z takich spotkań wydarza się tragedia, a Ada przez silny stres nie jest w stanie przypomnieć siebie, co wtedy wydarzyło się tak naprawdę.
Pustać to debiut, moim zdaniem bardzo udany, ja w czytanie wciągnęłam się tak, że nie miałam ochoty ani na chwilę książki odkładać, historia toczy się teraz, kiedy główna bohaterka postanawia pójść na terapię i są tutaj wstawki z przeszłości. Tak naprawdę od samego początku wiemy, że ktoś został zabity, ale nie jest powiedziane wprost kto, tego dowiadujemy się dopiero później, chociaż może mi umknęła ta informacja lub po prostu można się było tego domyślić. Ada to osoba, która od razu wzbudza zaufanie na tyle, że każdy stanąłby po jej stronie, jeżeli chodzi o związek z Kamilem, ponieważ to on potrafił częściej zawalić sprawę, chociaż mi od początku coś w niej nie pasowało. Kobieta przedstawiała zawsze sytuacje ze swojej strony, a inni jakby nie dowierzali temu, co mówi, też niektóre sceny wydawały mi się dziwne, więc podejrzewałam, że coś tam jest nie tak, ale nie mogłam odgadnąć, co to jest.
Historia mocno wchodzi do głowy, sprawia, że rozkładamy na czynniki pierwsze zachowania bohaterów i dedukujemy, dlaczego tak postępują, jest niepokojąca i momentami straszna. Bohaterowie są świetnie wykreowani i całość wydaje się dość spójna, chociaż uważam, że ta sama historia pisana jednocześnie oczami Kamila to byłby strzał w dziesiątkę, chociaż z drugiej strony w takiej sytuacji czytelnik już wcześniej mógłby się domyślić, że coś tutaj jest nie tak.
Czekam na dalszą twórczość tej autorki, bo tą książką zdecydowanie mnie kupiła, chociaż również wysoko zawiesiła poprzeczkę, więc mam nadzieję, że dalej będzie tylko lepiej.

Jak dobrze znasz osobę, z którą planujesz wspólne życie? Znasz jej przeszłość? Wiesz, że nigdy nie zrobiła nic złego? Czasami ludzie potrafią kryć głęboko w sobie mroczne tajemnice, które mogą przekreślić wszelkie dotychczasowe plany.
Ada i Kamil tworzą idealny związek, niestety kobiecie w...

Rozwiń

Zwiń

Jednorożce to zwierzęta kochane przez wiele dziewczynek, chociaż tak naprawdę nikt ich nigdy nie widział, ale to przecież nie przeszkadza w posiadaniu maskotek, figurek i książek dotyczących tych istot. Niestety przez to, że są to zwierzęta mityczne, nic o nich nie wiemy, a dzieci wciąż zadają różne pytania, więc teraz powstała książka, która zdradza wszystkie ich sekrety i tajemnice.
101 jednorożców i wszystko, co musisz o nich wiedzieć to encyklopedia wiedzy o naszych kolorowych przyjaciołach. Jednorożce kochają fantazje i uwielbiają bawić się w chowanego, mają swój świat i wiele tajnych przejść w naszym, po urodzeniu same mogą sobie wybrać imię, jakie będą nosić, a ich ulubiony pokarm to arbuzy i wiśnie. A z czego składa się jednorożec? Na pewno ma róg gładki, spiralny lub schodkowy, ogon, tęczowe jelito, rzęsy, brzuch, kopyta oraz grzywę upiętą w stylową fryzurę. A jeżeli jesteście ciekawi, jak wyglądają ich kupki, to są równie urocze, jak one same, czyli tęczowe, a kształt ich jest zależny od kształtu rogu. Jeżeli zainteresowały was te ciekawostki, to wyobraźcie sobie, że w tej książce jest ich ze sto razy więcej.
Muszę wam się przyznać, że ta książka zauroczyła mnie chyba bardziej niż moją córkę, chociaż jakoś nigdy specjalnie nie byłam fanką kucyków z jednym rogiem. Książka ma bardzo duży format, piękną błękitną okładkę i minimalistyczną grafikę, za to w środku tych obrazków jest bardzo dużo, każda strona zachwyca kolorami i grafiką, więc samo obejrzenie ich zajmuje dużo czasu. Informacje są przekazane w sposób bardzo naukowy, ale jednocześnie zabawnie i w stylu dziecięcym, także czujemy się tak, jakbyśmy uczyli się czegoś nowego, ale jednak jest to wszystko bardzo magiczne.
Jeżeli znacie fankę lub fana jednorożców, bo przecież chłopcy również mogą się nimi interesować, to będzie to idealny prezent, który sprawi, że wreszcie na wszystkie pytania zostaną udzielone odpowiednie odpowiedzi.

Jednorożce to zwierzęta kochane przez wiele dziewczynek, chociaż tak naprawdę nikt ich nigdy nie widział, ale to przecież nie przeszkadza w posiadaniu maskotek, figurek i książek dotyczących tych istot. Niestety przez to, że są to zwierzęta mityczne, nic o nich nie wiemy, a dzieci wciąż za...

Rozwiń

Zwiń

Historia skrywa wiele tajemnic, pewnie dlatego tak wiele osób się nią pasjonuje, przegląda stare księgi, analizuje fakty i próbuje rozwikłać zagadki sprzed lat.
Oksana Antonowna Switanok niedawno skończyła studia historyczne i przypadkiem odkryła, że żona niedoszłego cara Natasza Brasowa podczas ucieczki straciła carskie insygnia, które zostały gdzieś ukryte, a teraz po latach dziewczyna chce je odnaleźć.
Czytając opis, pomyślałam, że nie jest to raczej książka dla mnie, nie interesuje się historią, a tym bardziej dotyczącą innych krajów, ale zmieniłam zdanie już po pierwszej scenie. Oksana, używając fałszywej karty wstępu do Muzeum Narodowego Historii Ukrainy, ukradła starą i cenną książkę do tego nie dość, że wyprowadziła w pole pracowników, to również uciekła przed zbirami, którzy jej w tym podstępie pomogli. Byłam pod wrażeniem tego, jak ona to wszystko rozegrała, niestety zapłaciła za to wysoką cenę, ponieważ pomimo ucieczki do innego kraju nie zgubiła złych ludzi, którzy podążali jej tropem.
Dość szybko wciągnęłam się w tę historię i naprawdę byłam ciekawa, jak to się wszystko skończy, śledziłam losy Oksany oraz Kuby i byłam pewna, że pomimo przeciwności losu wszystko im się uda. Oczywiście najlepsze emocje zaczynają się wtedy, kiedy dwójka bohaterów zaczyna się do siebie zbliżać pomimo faktu, że Kuba ma narzeczoną, oboje są wykształceni, interesują ich te same tematy, a co do rodziny jego partnerki widać, że mężczyzna musi przy nich udawać osobę, którą nie jest. Zdecydowanie bardziej ciekawiły mnie momenty akcji, kiedy zaczynały się historyczne wstawki, mój entuzjazm opadał, ale zdaje sobie sprawę z tego, że są osoby, które właśnie te fragmenty uznają za atut tej książki.
Nie jest to historia, do której chciałabym kiedyś wrócić, ale zdecydowanie nie mogę też uznać jej za złą, po prostu stworzona jest ona dla osób pasjonujących się przeszłością i pewnie oni pochłoną ją w jeden wieczór.

Historia skrywa wiele tajemnic, pewnie dlatego tak wiele osób się nią pasjonuje, przegląda stare księgi, analizuje fakty i próbuje rozwikłać zagadki sprzed lat.
Oksana Antonowna Switanok niedawno skończyła studia historyczne i przypadkiem odkryła, że żona niedoszłego cara Natasza Brasowa p...

Rozwiń

Zwiń

Urodziny to bardzo ważny dzień w życiu każdego człowieka, obchodzimy je raz do roku i warto ten czas celebrować, ale chyba najbardziej przeżywają je dzieci, które marzą o torcie, zabawie z rodziną i oczywiście prezentach.
W Jeżynowym Grodzie nastał piękny, wiosenny poranek, najwcześniej ze wszystkich wstał Fredzio, który dzisiaj obchodził swoje urodziny i tak bardzo nie mógł doczekać się prezentów, że postanowił wszystkich od razu obudzić. Kiedy jego sąsiad dowiedział się, że dzisiaj jest taki szczególny dzień, postanowił w tajemnicy zorganizować mu przyjęcie, niestety przez to, że wszystko odbywało się w sekrecie, Fredzio myślał, że wszyscy zapomnieli o jego urodzinach i było my przykro.
Jest to nasze pierwsze spotkanie z mieszkańcami Jeżynowego Grodu, więc wszystko nas zachwyca, a szczególnie domy tych małych myszek, grafika jest pełna małych szczegółów, tak jakby mieli oni mieszkania jeszcze lepsze niż ludzie. Cała historia jest pełna spokoju, miłości i wzajemnego wsparcia, wszyscy są jak jedna, wielka rodzina i jest to naprawdę wspaniałe, czytając, czuje się te cudowną atmosferę oraz ogrom przyjaźni i marzy o takich samych relacjach z bliskimi.
W tej książce poruszony jest temat imprezy niespodzianki, urodziny to dzień, który warto uczcić z rozmachem, więc nie dziwne, że Fredzio mógł poczuć się z tym źle, że nikt nie pamiętał o tym ważnym dla niego dniu. Czasami warto uniknąć takich nieporozumień i jednak powiedzieć jubilatowi, co będzie się danego dnia działo, ponieważ nie każdy lubi niespodzianki, można ukryć przed nim prezent lub to, w jakim miejscu odbędzie się przyjęcie, ale nie udawać, że się o niczym nie pamięta.
Jestem ciekawa dalszych opowieści o tych myszkach, jakie tematy zostaną poruszone i co u nich wydarzy się nowego, ponieważ ta część bardzo nam się spodobała i poruszyła ciekawy temat, który skłonił mnie do rozmowy z dziećmi o tym, czy oni lubią niespodzianki.

Urodziny to bardzo ważny dzień w życiu każdego człowieka, obchodzimy je raz do roku i warto ten czas celebrować, ale chyba najbardziej przeżywają je dzieci, które marzą o torcie, zabawie z rodziną i oczywiście prezentach.
W Jeżynowym Grodzie nastał piękny, wiosenny poranek, najwcześniej ze...

Rozwiń

Zwiń

Piotruś Pan to historia znana i lubiana zarówno przez dzieci, jak i dorosłych, niestety tamta opowieść skończyła się dość szybko, a okazuje się, że jest jeszcze wiele do odkrycia.
Nibylandia. Tu żyją potwory, to gra książkowa, na samym początku wybieramy postać i potem musimy postępować według instrukcji, ale mamy realny wpływ na fabułę, ponieważ to my wybieramy, co ma się wydarzyć dalej. Każda historia jest inna, w zależności od tego, jakim jesteśmy bohaterem i jakie paragrafy będziemy wybierać, także, nawet jeżeli ponownie zagramy daną postacią, a będziemy wybierać inne paragrafy, przeżyjemy nową przygodę. Tym razem postaram się przybliżyć wam opis postaci, żebyście mogli zobaczyć, że wybór bohatera, którym będziemy, jest bardzo ważny.

Wendy Darling
Dziewczyna, która ocalała z katastrofy statku "Titanic", tutaj musimy uważać, ponieważ, kiedy trafimy na ikonę tonącego statku, musimy uciekać. Posiada cztery specjalne zdolności, brak wyposażenia, a w walce pomaga jej pies Nana.

Piotruś Pan
Chłopiec, który nigdy nie dorósł, a tak naprawdę maszyna, ponieważ genialny wynalazca, który był jego tatą, odbudował jego ciało ze szczątków jachtu. Kiedy trafimy na ikonę zegara, musimy uciekać. Posiada trzy specjalne zdolności, cztery elementy wyposażenia, a jego towarzyszką jest Blaszany Dzwoneczek.

Tygrysia Lilia
Jest to córka wodza z plemienia Akkala, czyli Wielkiej Pantery, formalnie jest księżniczką, ale pragnie być wojowniczką. Kiedy trafimy na ikonę tygrysa, do tego numeru dodajemy sobie 10 i idziemy do nowego paragrafu. Posiada ona cztery specjalne zdolności, cztery elementy wyposażenia, a jej towarzyszem jest tygrys szablozębny, Kieł, który pomaga jej w walce.

Kapitan Jakub Hak
Słynny, bezlitosny pirat, którego boją się wszyscy towarzysze podróży, nie jeden już wylądował za burtą. Kiedy trafimy na ikonę haka, szybko do tego numeru dodajemy 20 i uciekamy do nowego paragrafu. Posiada on trzy specjalne zdolności, trzy elementy wyposażenia, a jego towarzyszami jest cała załoga, ale najwierniejszy jest pokraczny, ale przebiegły bosman Plama.

Piotruś Pan to historia znana i lubiana zarówno przez dzieci, jak i dorosłych, niestety tamta opowieść skończyła się dość szybko, a okazuje się, że jest jeszcze wiele do odkrycia.
Nibylandia. Tu żyją potwory, to gra książkowa, na samym początku wybieramy postać i potem musimy postępować we...

Rozwiń

Zwiń

Nowi sąsiedzi zawsze wzbudzają wiele zainteresowania, szczególnie wtedy, kiedy są dość tajemniczymi osobami, które cenią swoją prywatność i nie chcą integrować się z innymi mieszkańcami.
Nad nowym osiedlem pojawiła się mgła, przez którą nic nie widać, tajemniczym przypadkiem zaczynają ginąć ludzie i zwierzęta, a grupka przyjaciół podejrzewa, że wpływ na to miał nowy sąsiad. Dzieciaki postanawiają przeprowadzić śledztwo i sprawdzić, co kryje mieszkanie Pana Dłubacza.
Mgła to zjawisko, które sprawia, że dużo ludzi ma gęsią skórkę, tak jak wtedy, kiedy panuje ciemność, często coś wyłania się z niej powoli i przybiera dziwne kształty, które nie raz potrafią nas przerazić. Pomimo tego, że jesteśmy pewni, że potwory nie istnieją, stojąc samemu w gęstej mgle i widząc coś dziwnego, potrafimy zmienić zdanie. Dzieci, szczególnie te z bujną wyobraźnią, mogą naprawdę wymyślić ciekawe historie, co taka mgła może skrywać i potem w to wszystko uwierzyć.
Bohaterowie tej książki robili wszystko, żeby odwlec moment nauki na sprawdzian z języka angielskiego i pomyśleli, że to ich obowiązek sprawdzić, dlaczego akurat teraz giną ludzie, kiedy pojawił się nowy sąsiad, mają też swoją teorię, że próbuje on ulepić żywego olbrzyma z gliny. Brzmi to bardzo ciekawie i zabawnie, ale kiedy dzieciaki zostały same, jedno we mgle, a drugie w ciemności to im na pewno do śmiechu nie było.
Książka pokazuje, jak mylne możemy mieć o kimś zdanie na podstawie tylko kilku szczątkowych informacji, ważne jest to, żeby kogoś dobrze poznać i dopiero można wyrobić sobie opinie o tej osobie. Plotki bardzo łatwo idą w świat, gorzej potem fałszywą informację sprostować, więc czasami warto zamknąć buzię i nic nie mówić, bo potem ciężko to odkręcić, a fałszywymi oskarżeniami łatwo komuś narobić kłopotów.
Mam nadzieję, że to nie koniec i Amelia oraz Kuba jeszcze powrócą do nas ze swoimi fantastycznymi przygodami, ponieważ na pewno będę za nimi tęsknić, te dzieciaki potrafią rozbawić do łez.

Nowi sąsiedzi zawsze wzbudzają wiele zainteresowania, szczególnie wtedy, kiedy są dość tajemniczymi osobami, które cenią swoją prywatność i nie chcą integrować się z innymi mieszkańcami.
Nad nowym osiedlem pojawiła się mgła, przez którą nic nie widać, tajemniczym przypadkiem zaczynają giną...

Rozwiń

Zwiń

Syreny to stworzenia mityczne, niby kobiety, a jednak posiadające rybi ogon, są tacy, co wierzą, że one istnieją naprawdę, więc często wypatrują ich w morzach i oceanach, a jedna z nich pojawiła się w wannie pewnego mieszkania.
Na nowoczesnym osiedlu mieszka znana Celebrytka, jest sławna, ale nikt za bardzo nie wie dlaczego, niby śpiewa, ale tak naprawdę ma okropny głos i próbuje użyć podstępu, żeby inni myśleli, że jednak ma ona prawdziwy talent. Bystre dzieciaki jednak niweczą jej plan, Mi, Kuba, Amelia i Albert, zabierają z jej mieszkania coś cennego, co sprawia, że jej kariera może legnąć w gruzach.
Chyba każdy zna legendę o warszawskiej Syrence, więc teraz pora na poznanie Syrenki z wanny, która została uwięziona i pragnie wrócić na szerokie wody, a pomagają jej w tym dzieci, które są pełne empatii i uwielbiają pomagać. Oczywiście nie obyło się bez pomocy dorosłych, ponieważ ciężko jest dojechać kilka kilometrów wanną do Wisły, tak, dobrze słyszycie, wanna jechała po drodze, w bajkach wszystko jest możliwe.
Książka ma dwie wersje, polską oraz ukraińską, została stworzona po to, żeby dzieci wzajemnie mogły poznać swój język i się do siebie zbliżyć w tym trudnym czasie, który w sumie nadal trwa. Trochę radości przyda się w każdych, nawet trudnych chwilach, a nikt nie dostarczy jej więcej niż grupka dzieciaków, która wprost tryska ciekawymi pomysłami. Opowieść jest bardzo krótka, spokojnie do przeczytania na raz, a po zapoznaniu się z historią możemy rozpocząć naukę innego języka, chociaż przyznam, że nie jest to takie łatwe. Cieszę się, że powstała książka w wersji ukraińskiej, ponieważ autor tym gestem udowodnił, jak ważne są dla niego wszystkie dzieci.
Ta historia pokazuje, że kłamstwo ma krótkie nogi, nie wolno nikogo okłamywać, a szczególnie kosztem kogoś innego, warto być autentycznym w swoich działaniach i zbierać laury tylko za swoje zasługi.

Syreny to stworzenia mityczne, niby kobiety, a jednak posiadające rybi ogon, są tacy, co wierzą, że one istnieją naprawdę, więc często wypatrują ich w morzach i oceanach, a jedna z nich pojawiła się w wannie pewnego mieszkania.
Na nowoczesnym osiedlu mieszka znana Celebrytka, jest sławna, ...

Rozwiń

Zwiń

Rodzice dzieci z niepełnosprawnością zasługują na podziw, a szczególnie samodzielne mamy, które zmagają się z tym same i nie mają żadnej pomocy, niestety nikt nie jest z kamienia i czasami nawet one mają momenty załamania.
Prokurator Paulina Wilczyńska nie ma łatwego życia, samodzielnie wychowuje syna z autyzmem i jest tym wszystkim bardzo zmęczona, niestety nie ma osób, które mogłyby, choć na chwilę ją odciążyć. Kiedy musi prowadzić sprawę uduszenia małego dziecka, które urodziło się poważnie chore, postanawia zrobić wszystko, żeby skazać odpowiednią osobę.
Przyznam, że ta książka mocno mnie męczyła, jest tutaj dużo opisów, a mało dialogów, co sprawiało, że jeszcze gorzej mi się ją czytało. Przejmowałam również negatywne emocje głównej bohaterki, czułam się przygnębiona tak jakbym to ja była na jej miejscu lub była osobą bliską, która się tylko przygląda, a jej nie pomaga. Sytuacja zmieniła się gdzieś za połową, kiedy to akcja zaczęła się rozwijać, na samym początku śledztwa nie było żadnych podejrzanych, a ostatecznie było ich kliku, niestety każdy podawał inną wersję wydarzeń i nie dało się ustalić prawdy. Prokurator była wciąż naciskana z góry na jakieś działania, jej przełożonemu nie zależało na sprawiedliwości tylko na skazaniu kogokolwiek, ponieważ po rozwiązanej sprawie już czekał na niego awans.
Moim zdaniem jest to historia dość trudna i ciężka do przebrnięcia, tutaj nie ma szczęśliwego zakończenia, zostajemy z poczuciem, że jedno niewinne dziecko nie żyje, a drugie jest nadal uwięzione w swoim ciele i przez autyzm nie może odpowiednio korzystać z życia. Książka przylepia się do nas jak niechciany rzep i sprawia, że wciąż rozmyślamy o tej kobiecie, która nie ma rodziców, ojciec dziecka ją zostawił, znajomi wciąż pouczają, jak ma żyć, a ona sama nie wie, czego chce tak naprawdę.
Jest to książka pisana okiem osoby, która na co dzień styka się z takimi problemami, także emocje zostały tutaj oddane prawidłowo i może to tak bardzo gdzieś nas uwiera, że zdajemy sobie z tego sprawę, że życie nie dla wszystkich jest piękne.

Rodzice dzieci z niepełnosprawnością zasługują na podziw, a szczególnie samodzielne mamy, które zmagają się z tym same i nie mają żadnej pomocy, niestety nikt nie jest z kamienia i czasami nawet one mają momenty załamania.
Prokurator Paulina Wilczyńska nie ma łatwego życia, samodzielnie wy...

Rozwiń

Zwiń